XV wizyta w Polsce (6): taksówka, samolot, autobus

Dzisiaj wróciłem do Cork.

Najpierw taksówka na lotnisko, po drodze taksówkarz nie pytany opowiada mi że jego syn już od kilku lat jest w Anglii i nie chce wracać, podobnie zresztą jak większość jego kolegów.

Na odprawie osobistej tradycyjnie puścili mnie przez bramkę w skarpetkach. No, nie tylko mnie, standardowo wszystkich. Nie wiem jak to jest, że lecąc z jakiegokolwiek irlandzkiego lotniska (Dublin, Cork, Shannon) przez bramkę mogę przejść w butach, ale już w Krakowie czy Katowicach (tak naprawdę: Balicach i Pyrzowicach) nie zawsze ta sztuka się udaje?

Znowu leciałem Ryanairem więc przy okazji mogłem tez zobaczyć jak rygorystycznie podchodzi się do ilości, rozmiaru i wagi bagażu podręcznego na lotnisku w Shannon i w Krakowie. W tym pierwszym nikt się specjalnie nie interesował bagażami ludzi, w tym drugim sprawdzali niemal do milimetra i grama. Obok "stojaka" w którym można sprawdzić czy bagaż ma określone rozmiary zainstalowali wagę. No i kilka osób miało pecha: a to ktoś zapomniał o damskiej torebce która powinna być w bagażu podręcznym, a to butelka wódki kupiona już po odprawie paszportowej spowodowała przekroczenie dopuszczalnej wagi - i był płacz i zgrzytanie zębami.

Tym razem poleciałem do Dublina wyłącznie z irlandzkim personelem, co zapewne spowodowało że było zdecydowanie mniej kursów z wózkami pomiędzy pasażerami, a ja mogłem się nieco zdrzemnąć.

Doleciałem, przy lotnisku wsiałem w autobus jadący do Cork i oddałem się lekturze prasy, słuchaniu audiobooka i ponownie drzemce, dzięki czemu podróż przez niemal pół Irlandii zleciała błyskawicznie ;-)

Reasumując: w Polsce bez zmian. Nadal jest tam tania wódka i nadal nie ma pracy...