XXIV wizyta w Polsce (5): Kraków jak Sin City

Kraków, nie ma co ukrywać, pięknieje. Jak się domyślam, dzięki potężnym dotacjom z UE i mniej lub bardziej pośrednio - strumieniowi euro i funtów przesyłanych swoim bliskim przez Rodaków zza granicy, który to strumień, jak doniosła niedawno prasa, przewyższa ten z unijnych dotacji...

/Powyżej: Bazylika Mariacka w Krakowie/

Kiedy przyjechałem tutaj w 1994 roku /to już wkrótce 20 lat, jak ten czas leci.../ Kraków wywarł na mnie dość przygnębiające wrażenie. Pamiętam go z tego okresu niemal na czarno-biało, z małym dodatkiem koloru tu i owdzie, coś jak w komiksowym Sin City. To było szare, brudne miasto, pełne blokowisk i przeróżnego menelstwa, z dwoma jaśniejszymi plamami w postaci Rynku i Wawelu. Przynajmniej tak to odbierałem i tego obrazu już nie wymażę z pamięci...

Kraków pięknieje, jak napisałem, zmieniło się nawet przejście podziemne nieopodal dworca pkp, odremontowano je, przegoniono kilkanaście metrów dalej panie handlujące oscypkami. Zniknęły też szczury, które kiedyś stadami pasły się w tamtych okolicach, dzięki wielu resztkom jedzenia jakie mogły tam znaleźć.

Co do szczurów, nie zapomnę pewnej scenki którą ładnych parę lat temu widziałem, jak to w popularnym i do dzisiaj istniejącym krakowskim gastronomicznym lokalu na środek sali wybiegł ten gryzoń. Za nim ruszyła z kuchni pani uzbrojona w... wiadro. Sprawnie nakryła go z góry tym wiadrem, i sunąc je po podłodze wróciła z nim do kuchni. Co się potem z nim stało - nie wiem i wiedzieć nie chcę, ale już nigdy więcej tam nie jadłem.

Z drugiej strony, to tylko podkreślało klimat Sin City ;-)