Bikiniarze

Nie jestem fanem kina rosyjskiego, ale "Bikiniarze" z 2008 roku będący skrzyżowaniem dramatu z komediowym musicalem to film warty polecenia. Warto obejrzeć w wersji bez lektora, ewentualnie z napisami.

Zrealizowany z rozmachem i za spore pieniądze. Akcja filmu ma miejsce w Moskwie w latach 1955-56 i opowiada o grupce rosyjskiej młodzieży z subkultury "bikiniarzy". Stalin już nie żyje ale jeszcze nie rozpoczęła się "odwilż", jazz jest muzyką mocno niepoprawną politycznie i łatwiej jest kupić pokątnie pistolet niż saksofon. Główny bohater, Mels /jego imię składa się z pierwszych liter nazwisk: Marks, Engels, Lenin, Stalin/ początkowo wzorowy komsomolec przeganiający bikiniarzy, poznaje pannę z tej grupy i wkrótce sam staje się jednym z nich.

Młodzi ludzie są zafascynowani amerykańskim stylem życia, muzyką, ubiorem i próbują, nie bacząc na kraj i czasy w których żyją, upodobnić się do amerykańskiej młodzieży, oczywiście ze wszystkimi tego konsekwencjami.

Świetne jest zakończenie filmu kiedy jeden z dawnych kolegów Melsa /a właściwie - Mela, bo ten zmienił swoje imię na "amerykańskie" za co został potępiony i wykluczony z Komsomołu/ wraca z tej wymarzonej i niemal mitycznej Ameryki i mówi mu, że w Ameryce - nie ma bikiniarzy. "Ale my tu jesteśmy" - odpowiada sam sobie Mel.

No i rewelacyjna ostatnia scena gdy na prowadzącej do Kremla ulicy Twerskiej w Moskwie do głównego bohatera dołączają przedstawiciele wszystkich subkultur młodzieżowych, od bikiniarzy po punków.

Gdyby można było do czegoś porównać ten film to do genialnej Kwadrofonii, amerykańskiego filmu z 1979 którego akcja ma miejsce w subkulturze londyńskich Modsów. Jeden i drugi - warto obejrzeć.