Ponownie pojechaliśmy do Nowego Sącza, gdzie mieliśmy do załatwienia Bardzo Ważną Sprawę. A przy okazji - odwiedziliśmy również Stary Sącz, jedno z najstarszych miast w Polsce, w dodatku z zachowaną średniowieczną zabudowę miasta.
Poniżej zdjęcia w kolejności - rynek w Starym Sączu, klasztor Klarysek, źródło św. Kingi i Ołtarz Papieski, zbudowany w celu odprawienia przez papieża Jana Pawła II 16 czerwca 1999 mszy świętej, związanej z kanonizacją świętej Kingi:
Znowu lecę do Polski na dwa tygodnie, znowu przez Londyn, ale tym razem przesiadka na lotnisku Gatwick. Znajduje się tam restauracja WonderTree, w której zjadłem skromny obiad ;-)
Poniżej - instalacja nawiązująca do nazwy restauracji i moja sałatka:
W listopadzie ub.r. roku powstała nowa galeria sztuki w Cork: "Laneway Gallery" przy Shandon Street.
Jak przeczytałem w broszurce tej galerii: "The Laneway to niezależna galeria sztuki prowadzona przez artystów, której celem jest prezentacja współczesnej sztuki tworzonej w Cork i innych częściach Irlandii. Galeria znajduje się na szczycie Shandon Street, w historycznej dzielnicy Shandon w północnej części miasta. Shandon jest pełne charakteru i jest domem dla kultowej Shandon Tower, Firken Crane i Butter Market. Co roku pod koniec października odbywa się tam popularna parada uliczna Dragon of Shandon z okazji Samhain, celtyckiego festiwalu oznaczającego początek zimy. Jej stare wąskie uliczki są warte odwiedzenia. W XIX wieku obecny budynek składał się z trzech małych domków, znanych jako Twomey's Cottages, które znajdowały się na jednej z wielu miejskich uliczek przy głównej arterii, prowadzącej do mostu zwodzonego North Gate, starego miasta (na końcu North Main Street). Przez wiele lat mieścił się tutaj sklep z używanymi meblami, dobrze znany w okolicy."
Sama galeria to dostępne dla publiczności dwa niewielkie pomieszczenia, z czego jeden to wręcz przedsionek. Trzecim pomieszczeniem jest studio, przeznaczone dla artystów. Pomieszczenia galerii można wynająć np. na własną wystawę, ale na ich stronie internetowej widnieje informacja że rezerwacje sięgają już do marca przyszłego roku. Jak widać, jest tu wielu artystów którzy, pisząc w ich żargonie, nie mają się gdzie "powiesić".
W galerii obecnie ma miejsce wystawa "Head Up Down Town", na której swoje prace prezentuje troje artystów z Cork.
Poniżej - wejście do galerii i fragment aktualnej wystawy:
W dniach 25-26 marca b.r. w Polskiej Szkole w Cork miał miejsce Kiermasz Wielkanocny. Również Agnieszka wzięła w nim udział, sprzedając miód z pasieki mojego Taty, samodzielnie zrobione świeczki z wosku pszczelego, mydełka, słodkie bukiety, itp.
Na zdjęciu pustki, bo kiedy je robiłem, większość już sprzedała ;-)
/Powyżej: Agnieszka na swoim stoisku/W sobotę, 25 marca b.r. My Little Craft World zaprosiło wszystkie dzieci na kolejne świąteczne warsztaty kreatywne, podczas których dzieci przygotowały wielkanocne ozdoby świąteczne. Warsztaty miały miejsce w Polskiej Szkole w Cork.
Zdjęcia z warsztatów można zobaczyć w galerii My Little Craft World na fb: LINK.
/Powyżej: uczestnicy zajęć/W 2008 /czyli na tę chwilę - 15 lat temu/ zwiedzaliśmy sobie park w Ballincollig, teraz - wróciliśmy w to samo miejsce żeby skorzystać z tutejszego placu zabaw. Swoją drogą, nie wiem nawet czy 15 lat temu był ten plac zabaw. Ważne, że jest teraz ;-)
NA YT można zobaczyć mój krótki filmik z tego miejsca: LINK.
/Powyżej: Patryczek i Agnieszka na jednej ze zjeżdżalni/
Kolejna komunistyczna wlepka na jednym ze słupów w Cork, tym razem sygnowana przez "Anti Imperialist Action Ireland". Jak napisali o sobie na swojej stronie: "AIA jest ogólnoirlandzką socjalistyczną republikańską masową organizacją, poświęconą walce i przeciwstawianiu się brytyjskiemu, unijnemu i amerykańskiemu imperializmowi w Irlandii (...) Jako rewolucyjna organizacja socjalistyczno-republikańska, AIA kontynuuje najlepsze tradycje irlandzkiego republikanizmu i międzynarodowego ruchu komunistycznego". Grupka działa od 2017 roku.
/Powyżej: komunistyczna wlepka AIA/Jak to w Cork - pada, i ma padać cały tydzień. Place zabaw odpadają, więc wybraliśmy się z Patryczkiem do Little Rebels, takiego "kulkowa" pod dachem. Patryś szczęśliwy, Agnieszka, jak widać, też ma zabawę ;-)
Poniżej - zdjęcia i filmki na YT: LINK.
Poniżej - filmik z zabawy:
Podobnie jak rok temu, znowu w Dniu Świętego Patryka byliśmy w Polsce, a właściwie: wracaliśmy z Krakowa do Cork. Niemniej z ciekawości obejrzałem paradę w Cork, udostępnioną na YT Cork City Council: LINK.
Tym razem znowu swoją obecność zaznaczyła Polonia w Cork, reprezentowana przez Polską Szkołę w Cork. Polską grupę można zobaczyć od 53:30 minuty. Wcześniej, tj od 33:20 można zobaczyć grupę ukraińską, prowadzoną przez polonijną organizację Together - Razem.
Poniżej - zrzuty ekranu z filmu Cork City Council, Polonia z Polską Szkołą w Cork i grupa ukraińska z Together - Razem:
I kolejne 2 tygodnie w Polsce ;-) Zapraszam do obejrzenia na YT mojego filmiku z tego wyjazdu: LINK.
Wracamy z Krakowa do Cork, przez Londyn /Stansted/. Lot z Krakowa opóźniony ponad godzinę, przez co w Londynie mieliśmy mało czasu na przesiadkę.
Dodatkowo podczas kontroli bagażu, pani celniczka bardzo chciała nam odebrać syrop dla Patryczka, bo podobno był w zbyt dużej butelce /120 ml, a jest dopuszczalne 100/. Żądała najpierw recepty na niego /kupiliśmy go bez recepty/ a później sugerowała żebyśmy kupili podobny syrop na lotnisku, bo "czym on się różni od sprzedawanych tutaj?" W końcu poszła zapytać kogoś bardziej decyzyjnego - i z wielką łaską nas puściła. Niemniej, zabrało nam to dodatkowe 15 minut. Ale oczywiście zdążyliśmy, tyle że już szybkim krokiem.
W Cork - jak zwykle mocno padało. Bałem się że będzie problem z taksówkami, bo wracaliśmy dokładnie w Dzień św. Patryka, największe święto w Irlandii. Tak wielkie, że jeden z Irlandczyków - chociaż świętował w Londynie - zdążył się tak "znieczulić", że przewrócił się na schodach dostawianych do samolotu i zjechał kilka stopni na własnych 4 literach. Pierwszy raz widziałem coś takiego ;-) Wracając: taksówek na postoju nie było, ale udało mi się szybko zamówić z aplikacji, tak że nie czekaliśmy dłużej niż 5 minut.
Z ciekawostek: na lotnisko w Krakowie przywiozła nas pani z Ukrainy. Z paniami taksówkarkami już jechałem kilka razy, ale z Ukrainką - pierwszy raz. Jak to mówią, zawsze jest ten pierwszy raz ;-)
/Powyżej: Patryczek bawi się na lotnisku w Krakowie/Wracając z Nowego Sącza do Krakowa, zajechaliśmy do Piwnicznej-Zdroju. Pogoda nam wyraźnie nie sprzyjała, więc wstąpiliśmy tylko do Pijalni Artystycznej, żeby spróbować słynnej tutejszej wody - prosto ze źródła. Smak jest zupełnie inny od tej butelkowanej, bo jak powiedziała nam pracująca tam pani, woda w butelkach jest już oczyszczona a w pijalni mogliśmy spróbować jak smakuje w naturalnym stanie. Ogromna różnica. Jak podaje wikipedia: "występują tu naturalne lecznicze wody mineralne, znane jako „kwaśne wody”. Są to wody wodorowęglanowo-magnezowo-wapniowo-żelaziste".
W Pijalni oprócz butelkowanej wody /ta ze źródła jest dostępna bezpłatnie/ można kupić wyroby lokalnych artystów, owcze skóry, śliwowicę, itp.
Poniżej - Pijalnia Artystyczna:
Podczas pobytu w Nowym Sączu stołowaliśmy się w Jadłodajni pod Wierzbą. Blisko naszego hotelu, świetna domowa kuchnia i bardzo przystępne ceny.
Poniżej - Jadłodajnia pod Wierzbą i nasz obiad:
Piękne i wiekowe miasto. Spędziliśmy tutaj dwa dni. Nie było czasu na zwiedzanie, ale przynajmniej przespacerowaliśmy się po centrum.
Poniżej - kilka zdjęć z Nowego Sącza:
Najbliższe dwa dni spędzimy w Nowym Sączu. Zatrzymaliśmy się w Harmonica Studio. Dobre miejsce, blisko centrum, duży pokój.
Przy recepcji znajduje się stojak z pismami wydawanymi przez Świadków Jehowy. W szafie - znalazłem biblię w przekładzie Nowego Świata, czyli - również ŚJ. Swoją drogą, jest to pierwszy hotel w Polsce, w którym trafiłem na biblię. Na tzw. Zachodzie, jeszcze do niedawna było to powszechną praktyką, biblie rozpowszechniali tam protestanccy Gedeonici. Teraz, niestety, już się od tego odchodzi.
/Powyżej: biblia w hotelu w Nowy Sączu/Obok placu zabaw Patryczka, znajduje się taka oto "biblioteczka plenerowa". Jest w niej też kilka interesujących tytułów. Jeden pożyczyłem, odłożę i dołożę. Takie biblioteczki stają się coraz bardziej popularne, pisałem już o podobnej w Cobh: LINK.
/Powyżej: mini-biblioteczka na moim osiedlu/Dzień Kobiet, więc żniwa dla handlowców. Jak widać, w tym dniu nawet na sushi można dodatkowo zarobić, wystarczy opakować je w serduszkowe pudełka /wypatrzone na stoisku w Auchan/. Bardziej to może pasuje do Walentynek, ale przecież wiadomo, że Dzień Kobiet to takie drugie Walentynki, prawda?
Tak swoją drogą, o Dniu Mężczyzn oczywiście nikt nie będzie pamiętał. Niby wiadomo że jest taki dzień, ale kto go obchodzi? To jest tak, jak dajmy na to, z Dniem Dorosłych. Nie ma czegoś takiego, chociaż jest Dzień Dziecka. Tak że mają swoje dni dzieci i kobiety ale mężczyźni - już nie. Myślę że wojujące feministki, w ramach walki o równość płci, powinny coś w tym zrobić ;-)
/Powyżej: sushi w "serduszkowych" opakowaniach/Po 1-dniu w Cork, wróciłem do Krakowana kolejne 2-tygodnie. Tym razem autobus do Dublina i lot do Krakowa. Z ciekawostek - tym razem kupiłem takie drobne upominki z Irlandii dla znajomych w Polsce: zestaw miniaturek whiskey z destylarni Kilbeggan, puszkę z koniczynkami do samodzielnego wyhodowania, bardzo praktyczną torbę na zakupy i słodycze w ładnym, blaszanym pudełku ;-)
/Powyżej: upominki dla znajomych/Ostatnio cały świat obiegły informacje o zestrzeleniu przez amerykańskie myśliwce "niezidentyfikowanych obiektów latających". W chwili kiedy piszę ten felieton - trwa zażarta dyskusja wśród różnych miłośników teorii spiskowych, sugerująca że Amerykanie zestrzelili... UFO. Poniekąd jest to prawdą, bo UFO to nic innego jak skrót od angielskiego wyrażenia "Unidentified Flying Object", czyli właśnie niezidentyfikowany obiekt latający. W czasach mojej młodości, gdy bardziej dbano o czystość języka polskiego i starano się nie zaśmiecać go niepotrzebnymi zwrotami zapożyczonymi z języków obcych, takie obiekty nazywano zresztą NOL, co stanowiło skrót właśnie od "Niezidentyfikowany Obiekt Latający".
Czy dany obiekt nazwiemy NOL czy UFO, nadal znaczy to samo, czyli określa latający obiekt, który nie został rozpoznany. Czasami warunki atmosferyczne lub brak odpowiednich przyrządów optycznych może spowodować, że za UFO/NOL może zostać uznany balon meteorologiczny, modne ostatnio drony a nawet takie naturalne zjawiska, jak piorun kulisty czy deszcz meteorytów. Niemniej, w powszechnej świadomości utarło się, że UFO/NOL to nic innego jak statek Obcych, czyli pojazd cywilizacji pozaziemskiej.
Wierzyć w istnienie Obcych, czy nie wierzyć? Ja osobiście - tego nie wykluczam, mając tylko bardzo pobieżne pojęcie o ogromie Kosmosu. Skoro życie zostało stworzone na naszej planecie i w naszym, leżącym w dość peryferyjnie położonym Układzie Słonecznym, to dlaczego nie mogłoby powstać również gdzie indziej? Statystycznie, jest to jak najbardziej prawdopodobne. Odstawiając na bok statystykę, dodam że sam kiedyś obserwowałem UFO/NOL. Było to dokładnie 18 września 1982 r., a zanim któryś z Czytelników odsądzi mnie od czci i wiary, niech sobie wpisze w wyszukiwarkę frazę "ufo nad zamojszczyzną 18 września 1982 r." Sam się przekona, że oprócz mnie, 11-letniego wówczas dzieciaka, obserwowało to wydarzenie tysiące ludzi. Ale, uwaga: ja tylko twierdzę że widziałem UFO/NOL, nie twierdzę, że widziałem statek kosmitów, pamiętajmy o tym. Zresztą, sami dorośli którzy razem ze mną wpatrywali się wtedy w niebo, jednoznacznie twierdzili że to musi być jakaś zabłąkana satelita, albo że "Ruscy coś kombinują", a pamiętajmy, że wtedy w Polsce był środek stanu wojennego, i ludzie liczyli się z różnymi możliwościami. Nikt natomiast nie uważał, że to statek Obcych. Ale - do dzisiaj nie wiadomo co to było, wersja z satelitą okazała się nierealna, więc żadnej, choćby minimalnie prawdopodobnej wersji, wykluczyć nie można. Kto wie, może to byli rzeczywiście "nasi starsi bracia" z odległej galaktyki? A to, że nie nawiązali z nami kontaktu, świadczy tylko o ich wyższej inteligencji.
Niemniej tego typu wydarzenia, są wodą na młyn wielbicieli teorii spiskowych. Czasami zresztą tak kretyńskich, że słuchając wywodu tego czy innego mówcy o reptilianach czy korzyściach płynących z używania foliowych czapeczek, zastanawiam się, czy jesteśmy przedstawicielami tego samego gatunku ssaków naczelnych. Co nie znaczy, że nie wierzę w istnienie takich czy owakich spisków. Weźmy na przykład taki "spisek żarówkowy", czyli planowane postarzanie produktów. Dawniej przeróżne przedmioty wytwarzano dbając o ich długą trwałość, ale kilku przedsiębiorców stwierdziło, że to się kompletnie nie opłaca. Lepiej robić produkty znaczniej mniej trwałe, co będzie wymuszało na konsumentach zakup kolejnych, takich samych przedmiotów.
Dlaczego nazwano to spiskiem żarówkowym? Bo zaczęło się od amerykańskich producentów żarówek, którzy w 1924 roku zawarli porozumienie, na mocy którego ograniczyli żywotność swoich produktów do 1000 godzin pracy. Wcześniej mogły działać zdecydowanie dłużej, co udowadnia przykład tzw. "Centennial Light", żarówki wyprodukowana w 1890 roku która świeci praktycznie nieprzerwanie do dzisiaj, czyli przez... 133 lata. Obecnie ta żarówka znajduje się w siedzibie straży pożarnej w Livermore w Kalifornii, oraz ma własną stronę internetową. Ale takich żarówek było znacznie więcej. W czasach PRL, gdy panowała socjalistyczna ekonomia i powszechne braki w zaopatrzeniu, o postarzaniu produktów nikt nie myślał, bo konsumenci i tak kupowali wszystko, co pojawiało się na półkach. I, o dziwo, wiele sprzętów pamiętających słusznie miniony ustrój, działa bez zarzutu do dzisiaj. Sam mam co najmniej 40 letni odkurzacz, który co prawda w porównaniu do współczesnych głośno pracuje, ale nadal działa bez zarzutu. Czy teraz kupicie taki sprzęt? A pamiętajmy, że do jego produkcji nie używano żadnych kosmicznych technologii, ale raczej kiepskich materiałów, jak to w socjalistycznej gospodarce niedoboru bywało. Tyle, że wtedy nikt nie myślał o ograniczeniu jego żywotności.
No dobrze, a przykład znacznie bardziej współczesny, z którym każdy z nas się styka? To na przykład używanie do pakowania chleba ciemnych toreb papierowych. My myślimy, że hipermarkety zaczęły dbać o ekologię, tymczasem chodzi o to, ze w takich torbach pieczywo znacznie szybciej robi się czerstwe - i trzeba kupić nowe. Co więc należy robić? Natychmiast po przyjściu do domu przełożyć chleb z torby papierowej do foliowej, i szczelnie ją zawiązać. Ot, taka sztuczka.
Rajem dla miłośników teorii spiskowych była pandemia covid-19 i obostrzenia z nią związane. Oczywiście, zagrożenie było, chociaż może nie tak duże, jak przedstawiły nam to media i niedouczeni lub skorumpowani medycy. Za to ile fantastycznych teorii wtedy wymyślono i podawano jako prawdę objawioną. Pierwsza z brzegu: każdy, kto nosi maseczkę, niechybnie dostanie grzybicy płuc. Znacie Państwo kogoś, komu się to, przez noszenie maseczki, przytrafiło? Sam ją nosiłem w miejscach w których to było wymagane, jak również w pracy, gdzie w dodatku pracowałem ciężko fizycznie i gdzie bardzo pilnowano, by tych maseczek nie opuszczać wystawiając nos na wierzch. Dezynfekowałem też dłonie i trzymałem "social distance", co dla mnie, jako raczej introwertyka, było to czymś naprawdę świetnym. Mało tego: przez te dwa pandemiczne lata byłem wyjątkowo zdrowy, nie dostałem nawet kataru.
Kolejna bzdura: raz wprowadzony reżim sanitarny, już z nami zostanie. Ograniczenia łatwo wprowadzić ale zdjąć będzie już trudno, i w tym reżimie zostaniemy na lata. Będzie trwała selekcja sanitarna i będą getta dla niezaszczepionych. No i co? Gdzie te getta, gdzie ta selekcja? Oczywiście ktoś może twierdzić, że to wojna na Ukrainie spowodowała odejście od obostrzeń, bo pamiętamy przecież ten moment, gdy Polacy wracający z zagranicznych wojaży i przekraczający granicę na zachodzie byli sprawdzani czy mają przepustki covidowe /bo paszportem przecież tego nazwać nie można/, a na wschodzie w tym samym czasie wlewała się milionowa rzesza uchodźców, których nikt pod tym kątem nie weryfikował. Tyle, że ograniczenia zniesiono na całym świecie, również tam, gdzie wojna na Ukrainie to news ledwie na piątą stronę codziennej gazety.
Wniosek z tego taki, że trzeba iść za przykładem ex-prezydenta RP, Bronisława Komorowskiego, który w czasie swojej prezydentury radził zdumionemu tym oświadczeniem prezydentowi USA, Barackowi Obamie, że "żonie należy ufać, ale trzeba sprawdzać, czy jest wierna". Oczywiście niczego nie przebije opowieść o "bigosowaniu", ale to już zupełnie inna historia, chociaż równie interesująca. Niemniej chyba wtedy amerykańskie elity polityczne podjęły decyzję, że dopóki w Polsce rządzą ludzie o takim poziomie intelektualnym, nie ma co traktować nas poważnie. No dobrze, co prawda rada Komorowskiego o "sprawdzaniu" żony, została udzielona kompletnie nie tej osobie, i w zupełnie nieodpowiednim miejscu i czasie, co nie znaczy że nie tkwi w niej jakaś ludowa mądrość, którą warto wykorzystać.
Gdy znowu usłyszymy w mediach kolejną opowieść, a to o zestrzeleniu przez Amerykanów statku z kosmitami, a to o dzielnych obrońcach Wyspy Węży, którzy wszyscy co do jednego zginęli, pamiętajmy o radzie pana Komorowskiego: ufać ale sprawdzać, z naciskiem na sprawdzać. A jeszcze lepiej: sprawdzać przed zaufaniem.
Bo niestety, mediów mamy coraz więcej ale rzetelnych informacji w nich - coraz mniej.