77 wizyta w Polsce /1/: chcieli mi dać dowód innego Polaka

Wracam do Krakowa, tym razem standardowo: o 1:30 w nocy mam autobus do Dublina, o 7:00 rano lot do Krakowa. Z Cork na lotnisko w Dublinie jeździ dwóch prywatnych przewoźników: Aircoach i GoBus. Ten drugi jest o 2 euro droższy, za to ma bardziej komfortowe autobusy i nie jest tak zatłoczony, stąd ostatnio preferuję właśnie jego. Zasnąłem zaraz za Corkiem, obudziłem się już na lotnisku. Chyba jeszcze nigdy nie spało mi się tak dobrze.

Przy kontroli bagażu, już w Dublinie oczywiście, podeszła do mnie celniczka i zapytała, jak mam na imię? Po czym pokazała mi polski dowód osobisty, rodaka który też miał na imię Piotr, i z równie jak ja ogolona głową. Oczywiście drugie imię i nazwisko inne, ale tego już nie sprawdzała i była gotowa przekazać mi ten dokument, przekonana, że to ja go zgubiłem. Polak, Piotr i łysy, co może się nie zgadzać? ;-) Oczywiście wyprowadziłem ja z błędu, stwierdzając że może i podobny jestem, ale - to nie ja. Swoją drogą, sam  zawsze lecę z paszportem, w razie czego - daje więcej możliwości.

Na lotnisku w Krakowie czekała już na mnie Agnieszka z Patryczkiem, razem poszliśmy na taras widokowy z którego można było obejrzeć sobie samoloty. Tylko te "zaparkowane", bo widok startujących i lądujących był już poza zasięgiem znajdujących się na tym tarasie, ale kto by się przejmował takimi drobiazgami, prawda?

I tak oto rozpoczęła się moja 77 wizyta w Polsce ;-)